20 november-26 november

Deze week heb ik avonddienst gehad in het ziekenhuisje. De dienst begint dan om 1 uur en we waren om 7 uur klaar. Heel de ochtend hadden we dus vrij. Vaak gingen we in de ochtend eerst sporten zoals: badmintonnen, buikspieroefeningen, voetballen of oefeningen doen op een grasveldje. Ook kijken Jur en ik de serie Game of Thrones, dus die werd ook zeker gekeken voordat we begonnen. Tijdens onze dienst kregen we altijd een thee pauze( chhia). We liepen dan naar het thee huisje en dronken daar de Nepalese thee met veel suiker en melk. Het smaakt wel heel goed. Hierbij krijgen we altijd samosa’s of momo’s. Een samosa bestaat uit bladerdeeg met groente erin en een beetje chilly. Een momo is eigenlijk een dumpling.

Dinsdag 21 november was een dag om nooit te vergeten in het ziekenhuisje. Ik heb voor het eerste een keizersnede gezien. Dit was zo mooi en bijzonder. Het meisje die ging bevallen was 19 jaar. Hier is het heel normaal om jong je eerste kind te krijgen. Ze kwam aan met heftige weeën, maar eigenlijk geen ontsluiting. Er was van te voren al besloten dat ze een keizersnede zou krijgen want het kindje lag met de voetjes naar beneden. De moeder kreeg een ruggenprik zodat ze niks meer voelde vanaf haar onderrug. Snel daarna begon de operatie. De arts sneed laagje voor laagje open op dr onderbuik. Ik wist eigenlijk niet dat er zoveel laagjes zaten voordat je pas bij het kindje was. Hij haalde het kindje er vervolgens uit en het meisje begon gelijk te huilen. Het meisje was 6 weken te vroeg geboren, maar deed het gelijk al heel goed. Ze hoefde niet aan de beademing of iets. Ik heb meegekeken hoe ze werd ingewikkeld in een doek en daarna aan de moeder gegeven werd. Hier hebben ze niet gelijk al een naam voor een kindje. De naam verzinnen ze pas na een week. Ik heb dus geen idee hoe het kindje uiteindelijk is gaan heten.

Verder is deze week heel rustig geweest. In het ziekenhuisje lagen in totaal maar 4 patiënten. Jur en ik hebben hierdoor wel veel aan school kunnen werken, maar het was alsnog heel saai. We hebben wel leuk kunnen praten met de verpleegkundige. Van de 6 uur die we dienst hadden deze week hebben we denk ik 5 uur gezeten, spelletjes gespeeld, gekletst en Nepalese hapjes gegeten.

Dit weekend waren we in Amppipal gebleven. We hebben de was gedaan, zijn thee gaan drinken in Amppipal wat op 20 minuten loopafstand ligt en hebben daar lekker verse groente gehaald. Verder hebben we allemaal veel gelezen dit weekend en veel buiten in de zon gezeten.

27 november- 3 december

Deze week hadden Jur en ik ochtenddienst. De dienst is dan van 7 tot 1. Gelukkig was het deze week wel wat drukker. Er lagen deze week gemiddeld wel 12 patiënten!

We hebben maandag kunnen meekijken bij een vrouw die een niersteen in haar plasbuis had zitten. Dit halen ze er gewoon met een pincet uit…… De vrouw had erg veel pijn. Jur probeerde haar te kalmeren en te ondersteunen en ik keek mee hoe de verpleegkundige dit nou eruit gingen halen. de niersteen was denk ik net zo groot als een kiezelsteentje als bij mijn ouders op het grindpad. Normaal is deze te groot om in de plasbuis terecht te komen. Hij wordt dan al in de blaas vergruisd en komt er dan in kleine stukjes uit. Uiteindelijk hebben ze hem eruit gekregen. De vrouw liep hierna weer vrolijk naar buiten en was opgelucht dat het eruit was. Tijdens onze thee pauze deze dag gebeurde er veel om het thee huisje. Ze waren eten aan het klaarmaken voor de avond. De kippen werden voor onze neus geslacht!

Dinsdag zijn we met zuster Shristie thee gaan drinken. Zij spreekt het beste Engels en is oprecht geinteresseerd in ons. Hier in de thee zit een soort kaneelsmaakje. Wij vroegen aan haar hoe dat kwam, want kaneel kun je hier nergens komen. Ze hebben hier bladeren die ze laten opdrogen en dan meekoken met het water. Shristie heeft voor ons ook zulke bladeren gehaald zodat we het zelf ook kunnen maken in ons huisje. Om 12 uur zijn we met zuster Shila naar de OT gelopen (operatietheater). Hier kregen we van de zusters papaya met iets teveel chilly. Het was opzich best lekker maar mijn mond stond best wel in de fik en ik begon goed te zweten. De zusters moesten hier natuurlijk erg om lachen, want zij hebben hier niet zo’n last van. Toen het weer een beetje was gezakt zette de zusters muziek aan. Zij hadden op dit moment ook niks te doen. Shila en een zuster van de OT begonnen te dansen. Ik moest ook meedoen van ze. Ze dansen hier zo mooi en sierlijk. Ik probeerde ze na te doen, maar dat was best moeilijk. Ik ken nu een paar danspasjes, maar ze zijn wel echt moeilijk. Ze kunnen hele mooie bewegingen maken met hun handen. Mij lukt dat niet. Net of mijn handen daar te stijf voor zijn.

Woensdagavond hadden we onze schoen gezet in de hoop dat Sinterklaas hier ook langs zou komen. Donderdagochtend hadden we Nepalese chocolaatjes in onze schoen zitten. De Sint heeft ons dus horen zingen.

Vanuit Nederland had ik chocolade pepernoten meegenomen. We krijgen hier zoveel van de zusters. Ze delen hier al hun eten. Dat is ook normaal om te doen. Donderdag had ik mijn chocolade pepernoten meegenomen om ze aan de zusters te geven. Konden zij is iets Nederlands proeven. Ze vonden dit heel lekker en hebben gelijk met ze 3^e + Jur en mij de zak opgegeten.

Deze avond gaven de dokters ook een barbecue. Hier waren wij ook voor uitgenodigd. Dit was heel gezellig. De artsen zien wij niet veel, maar wonen wel in het huisje boven ons, dus daar zwaaien we wel is naar. We kwamen daar om 6 uur aan. Ze waren zelf de kip aan het maken. Dit houdt in de ingewanden scheiden van het vlees, kip schoonmaken, kruiden erop doen en dan op een houtvuur leggen. Ze hadden van stenen en een gaasje een barbecue gemaakt. Dit was echt een leuke avond. Max de geneeskunde student speelt gitaar en had die meegenomen, dus we konden met ze alle liedjes zingen. We hebben met ze alle gedanst op Nepalese muziek en natuurlijk heerlijk gegeten.

Vrijdag hadden we vrij. We zijn na de lunch (Dhal Bhat) naar Amppipal gelopen voor thee. Er is daar ook een thee huisje. De vrouw waarvan het is is altijd heel vrolijk. We krijgen de thee van haar gratis, omdat we vrienden (sathi) van haar zijn. Na de thee zijn Jur, Suus en ik naar de top van Liglig Kot gelopen. Dit is de hoogste berg hier in de omgeving. De berg was 1473 meter hoog. Amppipal ligt op 1100 meter hoogte. Dit was een zware maar mooie tocht. Het was heel stijl omhoog en eigenlijk niet echte paadjes. Bovenop de berg was het uitzicht wel heel mooi. We konden het ziekenhuisje mooi van bovenaf zien. Toen moesten we weer naar beneden. We wisten niet echt waar we heen moesten. We wisten alleen waar het ziekenhuisje ongeveer lag. We liepen door kleine dorpjes heen, over smalle paadjes langs de afgrond, rijstvelden en uiteindelijk kwamen we op de hoofdweg aan. Toen wisten we de weg weer terug naar het ziekenhuisje. Aan het einde van deze wandeling voelde onze benen toch wel aan als spaghetti.

Zaterdag hadden we het goede idee om naar Bandipur te gaan. Bandipur is een toeristisch dorpje wat hier ‘’ in de buurt lig’’. Het ligt op 4 uur afstand met de bus van Ampippal. Eerst moesten we naar Dumre met de bus en daar overstappen op een bus naar Bandipur. Bandipur bestond eigenlijk uit 1 hele mooie straat. Het leek bijna middeleeuws. Totaal niet Nepalees. We hebben hier ontbeten en zijn toen opzoek gegaan naar een geldautomaat, want ons geld begint op te raken en in Amppipal kunnen we nergens geld halen. De enige pinautomaat die er was deed het natuurlijk niet!

We zijn doorgelopen naar de Khadga Devi tempel. Deze tempel leek meer op een oude schuur dan een tempel. Ook konden we niet naar binnen, dus dit viel nogal tegen. Als we doorliepen zouden we bij een momorial place komen. Dit hebben we dan maar gedaan. Deze plek had een prachtig uitzicht, maar dat was het dan ook wel. We zijn maar teruggegaan naar ons hotel. Toen we terug liepen zag ik opeens een superschattige puppy. Ik heb die opgepakt en ben er even mee gaan zitten knuffelen. Dit was bijna mijn hoogtepunt van Bandipur. Al bij al viel Bandipur dus nogal tegen. We hadden al ingecheckt bij een hotel, omdat we dachten dat we wel zouden overnachten. Na 2 uur in Bandipur hadden we het wel gezien. We hebben toen weer uitgecheckt en zijn teruggegaan naar Amppipal gegaan. Onderweg in Dumre zijn we ook nog opzoek gegaan naar een pinautomaat, maar ook die deed het niet. Het wordt nu dus heel schaars leven in Ampippal de komende week.

Laatste week Amppipal

De laatste week Amppipal was heel rustig en saai eigenlijk. Er waren midwifes aangekomen die ook nog op de afdeling rondliepen. We waren nu dus met 6 verpleegkundige en minder patiënten. Het waren meisjes in opleiding. Ze waren heel lief, maar namen onze taakjes helemaal over.

De maandag was er een jongetje van 4 jaar binnengekomen. Eerst had ik niet gelijk door wat er met hem aan de hand was. Wat bleek was dat zijn rits van zijn broek over zijn voorhuid was gegaan. Zijn voorhuid zat dus vast tussen de rits. Ze hebben de rits van zijn broek gehaald. Hij kreeg een shot Ketamine en toen hebben ze het ritsje eraf kunnen halen. Ik heb heel de handeling alleen maar het jongetje in de gaten gehouden. Ik hield zijn pols en zuurstofgehalte in de gaten. Ook vond ik het heel apart om zijn ogen te zien. Hij had zijn ogen open, maar je zag dat hij echt in een eigen wereld was.

De laatste dienst op donderdag was er een health camp. Dit was een gynaecologisch health camp. Er waren allemaal vrouwen die werden getest op stress incontinentie. Dit deden ze door te voelen in de vagina. De vrouwen moesten hun vagina dan aanspannen en weer ontspannen. Als het niet lukte kregen ze oefeningen mee. Ook werden de baarmoeders gecheckt. Dit gebeurde met een eendenbek en een zaklamp erop. Hier werd dan naar gekeken en dat was het. Het was interessant om te zien, maar ik heb het zelf niet getest.

Weetjes:

• ’s ochtends is het eerste wat je hoort als je naar buiten stapt een man of vrouw die slijm oproggeld en uitspugd…
• De midwifes vonden mijn haar geweldig. Super zacht en hebben mooie vlechten gemaakt.
• Op de terugweg van Bandipur zaten we op zandzakken omdat er geen stoelen meer waren.
• Een oudere vrouw noem je Didi (oudere zus).
• Een man noem je Dai als je de naam niet weet. Ze reageren allemaal
• De stroom valt elke 2 uur wel even uit in ons huisje
• Oudere patiënt noem je Ama en man Babu
• We dronken altijd Dudh Chhia. (melk thee)
• We aten veel pinda’s. Dit was de enige echte snack die we konden kopen
• Een fles water kost 25 Rupi. Dit is ongeveer 5 cent.
• Koud water in de douche!!!!
• Hele lieve straathonden
• elke avond kijken we Grey's Anatomy met ze vieren