Na een poos te hebben uitgekeken naar deze trekking was het eindelijk zover. We hadden wandelspullen gekocht, thermokleding, muts, hoogteziektepillen en ORS voor als we te weinig zouden drinken. Goed voorbereid waren we dus wel. De rugzak zat goed vol en woog ook maar liefst 15 kilo.

Maandag 8 januari

Het was zover onze trekking ging beginnen. Om 8 uur hadden we een ontbijt bij het hotel en om half 9 vertrokken we met de taxi en onze guide naar ons startpunt. We hebben een uur in de taxi gezeten. Hoe verder we reden hoe minder mensen en huizen we zagen. We gingen echt richting de stille bergen. Ons startpunt was Nayapul. Het eerste stuk wat we moesten lopen was op een zandweg. Omdat ik zo’n zware rugzak nog niet gewend was was dit in het begin wel even wennen. Ik moest echt anders gaan lopen om het goed te kunnen opvangen tijdens het wandelen. Na 2 uur te hebben gelopen hebben we geluncht. Onze eerste lunch bestond natuurlijk gelijk al uit rijst met groente (2x per dag aten we dit elke dag). Vanaf daar begon onze echte tocht. We gingen het zandpad af en vanaf daar konden ook geen jeeps meer rijden. We wisten dat de eerste 2 dagen veel uit trappen oplopen zouden bestaan. We liepen richting Poon Hill. Poon Hill staat er om bekend dat je veel trappen op moet om daar te komen. Nou dat hebben wij geweten. We hebben 4 uur lang denk ik alleen maar trappen op gelopen. Dit was pas dag 1. Tijdens de trappen oplopen dacht ik echt waar ben ik aan begonnen. Dit is pas dag 1 en ik ga al helemaal kapot van de trappen. De trappen waren natuurlijk ook geen normale trappen. De treden lagen net iets te ver uit elkaar voor mij en ze waren net te hoog om makkelijk op te stappen. Het was gelijk een goede maar zware workout.

Eenmaal bij ons hotelletje voelde het wel goed. Had het toch maar al mooi gedaan de eerste dag. Na een heerlijke warme douche zijn we beneden bij het vuur gaan zitten. Daar zaten meer wandelaars. Daar hebben we gezellig mee zitten praten. Om 8 uur lagen we wel op bed (elke dag lagen we om 8 uur op bed). We waren zo moe en de dag daarna moesten we weer om 8 uur klaar staan.

Dinsdag 9 januari

Na een onrustige nacht begon onze tweede dag. Om half 9 liepen we weg vanuit Ulleri waar we hadden overnacht. Op naar de volgende bestemming. Gelukkig hadden we deze dag minder trappen. Het waren er nog wel veel, maar we hadden ook stukken met gewoon pad. Dit was heel fijn. Onderweg zijn we veel mannen met paarden en ezels tegen gekomen. De mannen liepen achter de paarden en ezels en de dieren droegen al het eten. Omdat je in de bergen niet met de auto kunt komen en je wel je spullen moet vervoeren doen ze dit dus met paarden en ezels. Dit kan tot een bepaalde hoogte. Ook zien we heel veel porters. Porters zijn jongens die met 40 kilo op hun hoofd de berg oplopen. Ze hebben tassen hangen op hun rug, maar de hengsels van de tassen zitten op hun hoofd. Zij tillen de spullen van de toeristen. Wij doen het zelf maar je kon ook zo’n jongen inhuren die jou spullen dan heel de reis zou dragen.

Ik vind dat zo knap om te zien. Ik heb al moeite met 15 kilo!

Onze gids Saroj had tegen ons gezegd als er paarden langskwamen dat we aan de bergkant moesten gaan staan. De paarden lopen hun eigen weg en duwen je zo om. Nou ik heb dat geweten. Ik stond gelukkig wel aan de bergkant, maar een paard heeft me mooi omgeduwd die dag.

Na 2 uur lopen zij onze gids jongens jullie moeten een jasje aan gaan doen, want het gaat zo kouder worden. Wij zweette ons helemaal kapot door de zon, maar deden toch maar wat hij zei. We gingen een hoekje om en waren opeens in een soort jungle. Het was er vochtig en inderdaad een stuk kouder. Zo raar om het ene moment in de droogte in de zon te lopen en het volgende moment loop je door de jungle.

Na onze lunch hoefde we nog maar 1 uur te lopen tot we op ons eindpunt waren. Echter bestond dit laatste uurtje wel uit alleen maar TRAPPEN. Weer zo fijn iets! Ben je al moe van de ochtendwandeling mag je nog een uur alleen maar trappen op. Eenmaal in het dorpje dacht ik yes ik ben er. Nee hoor, we mochten nog een stuk omhoog want wij hadden natuurlijk het hotel wat helemaal bovenaan in het dorpje lag.

Het dorpje waar we in hebben overnacht heette Ghorepani. We zaten toen op 2870 meter hoogte.

Woensdag 10 januari

Deze ochtend ging de wekker al om 05:15. We waren vlakbij Poon Hill. Bij Poon Hill kun je mooi de zonsopgang bekijken en kunt tot heel ver heel veel bergen zien. Om 05:45 begonnen wij dus met lopen. Naar Poon Hill was 40 minuten omhoog met de trap! We mochten gelukkig wel onze bagage in het hotel laten. Zonder tas waren de trappen wel een stuk beter te doen. Eenmaal boven was de zonsopgang wel echt heel mooi. We konden heel ver kijken en de bergen waren prachtig. Het was heel helder, dus we hadden prachtig uitzicht. Het was wel heel koud. Hadden onze muts op en dikke handschoenen aan.

Na Poon Hill hebben we ontbeten bij het hotel en zijn daarna weer verder gegaan. Deze dag moesten we veel dalen. We liepen langs watervalletjes die bevroren waren, liepen door het oerwoud leek het wel en we liepen door bijna een Nederlands bos. In het oerwoud hoorde ik opeens de bomen heel erg ritselen. Ik keek omhoog en zag super veel apen. Wat was dit leuk om te zien. Ik weet niet wat voor apen het waren, maar ze waren best groot. We hebben hier even naar staan kijken en toen moesten we weer verder. Onderweg heb ik 2 bamboostokken gevonden. Ik heb deze meegenomen en kan ik mooi als wandelstokken gebruiken. Dit scheelt wel echt. Kun je beter je gewicht verdelen en jezelf beter afzetten.

Aan het einde van deze dag kwamen we aan in Chuile. Deze dag hebben we 9 uur gelopen. Ik had toch wel al wat blaren gekweekt deze dag.

Donderdag 11 januari

Vandaag begon dan ook echt de spierpijn mee te doen. Ik had super veel last van mijn kuiten, omdat we de dag daarvoor zoveel omlaag hebben gewandeld. Spierpijn en blaren mijn dag begon goed. Ik begon hierom ook heel langzaam met wandelen. Het eerste uur was het omlaag wandelen en daarna mochten we weer klimmen richting Chhomrong. Vanaf Chhomrong was de splitsing met de korte trekkingen en de Annapurna trekking. Wij gingen naar links en de mensen die de korte trekking deden gingen daar naar rechts. Vanaf dat moment zouden we of alleen maar locals tegenkomen of mensen die de Annapura trekking deden of hadden gedaan. Het was namelijk vanaf daar ook dezelfde weg terug tot Chhomrong.

Na Chhomrong moesten we denk ik een half uur lang trappen naar beneden lopen. Vanaf dat moment wist ik ook chips deze moet ik op de terugweg weer allemaal op. Nu eerst maar genieten van het naar beneden lopen. Onderaan de trappen was een hangbrug over een rivier. Super mooi om overheen te wandelen maar ook wel een beetje spannend omdat de brug best wel erg wiebelde. Vervolgens weer 2 uur omhoog gelopen. Bij ons eindpunt Sinuwa waren we al vroeg. Om 3 uur al. We hadden dus nog de hele namiddag om uit te rusten en avond. Ze hadden daar een super schattige baby waar ik lekker lang mee heb zitten knuffelen.

Fennie was vandaag jarig dus Jur en ik hebben voor haar verjaardag samen een snicker gedeeld. Snickers zijn best duur in de bergen rond de 3 euro.

We hadden heel de dag in de zon gelopen. Mijn neus en wangetjes waren toch wel een beetje verbrand.

Het is vanaf hier zo stil in de bergen. Je hoort niks alleen de rivier in de verte, de vogels die fluiten en de wind. Heerlijk die stilte, maar ook wel een beetje eng.

Vrijdag 12 januari

TRAPPEN!!!!!!

Deze dag bestond bijna de hele weg uit trappen of rotsen waar we over omhoog moesten klimmen. Mn knieblessure begon hierdoor ook op te treden. Mn knie met een drukverband ingewikkeld en natuurlijk gewoon doorgelopen. Wel hebben we vandaag langs super mooie watervallen gelopen, over het eerste ijs gelopen en over boomstamladders die over het hard stromende water lagen gelopen. Dit was best spannend je voelde namelijk de boomstam trillen en als je even je evenwicht zou verliezen lag je in het ijskoude gletsjerwater. We zijn vandaag tot 3200 meter hoogte geklommen. Je merkt vanaf nu al wel dat je minder lucht krijgt tijdens het wandelen. Het lukt nog wel, maar je moet iets vaker stoppen.

Plaatsje: Deurali

Zaterdag 13 januari

Dit was dan de dag dat we eindelijk bij het Base Camp aankwamen op 4130 meter hoogte. Het laatste stuk duurde verraderlijk lang. Je ziet het Base Camp al liggen, maar door de ijdele lucht moet je vaak stoppen en loop je heel langzaam. Wat lijkt wat je in een uurtje zou lopen hebben we 3 uur over gedaan. Het was wel prachtig ondanks dat m’n knie zeer deed, ik blaren had en weinig lucht had.

Eenmaal bij het kamp hebben we alleen maar genoten en waren we superblij dat we het hadden gehaald. Het was erg koud bij het kamp overdag al en er lag een klein laagje sneeuw. ’s Nachts was het denk ik -10 graden.

Zondag 14 januari

Halverwege de nacht werd ik misselijk. Om 6 uur ’s ochtends kwam het eten van de dag ervoor eruit. We hadden hoogteziektepillen geslikt, maar ondanks dat heb ik het denk ik toch gekregen of iets verkeerds gegeten. Ik voelde me zwak, misselijk en daarbovenop kreeg ik ook nog diarree.

Als je weet dat je dan een dag moet lopen wordt je niet blij…. Om 9 uur begonnen we toch echt met lopen weer terug naar beneden. Om het uur moest ik stoppen om naar het toilet te gaan. Het toilet is in de bergen alleen geen westers toilet. Het is een hangpot die je in Frankrijk ook veel ziet. Heel fijn als je diarree hebt…. Kon na elke keer weer mooi het hokje schoonmaken. Ook had ik die dag niks gegeten dus wandelen ging ook niet heel makkelijk over alle rotsen en met de ijdele lucht.

Ik voelde me zo zwak die dag. Gelukkig nam mijn gids mijn tas over. Ik had zoveel last van m’n knie erbij gekregen. Hij heeft bijna heel die dag mijn tas+ zijn tas gedragen. Voor mij maakte het wel wat gemakkelijk, maar ik zag wel dat hij het heel zwaar had.

Toen we een stuk waren gedaald liepen we opeens tussen de wolken. Het was een beetje vochtig. Een tijdje later begon het te regenen. DE EERSTE REGEN IN 3 MAANDEN!!!! Het was miezer regen maar toch het was regen. We voelde ons bijna weer in Nederland.

Vanaf het Base Camp zijn we weer helemaal terug gelopen naar Sinuwa. Hier hebben we weer overnacht. Het laatste stukje duurde alleen iets langer dan we hadden verwacht. Saroj had niet de tijd goed in de gaten gehouden en het begon donker te worden. Pikken donker eigenlijk. In het donker door de bergen lopen en je niet goed voelen is niet de ideale combinatie. Ik was daarom ook extra blij toen we eindelijk bij ons theehuisje waren waar we zouden overnachten.

Maandag 15 januari

Wat had ik een slechte nacht die nacht. Om het uur mocht ik m’n warme bedje uit de kou in naar buiten naar het toilet. OM HET UUR….. Dan merk je pas hoe blij je bent met je verwarming in Nederland. Ik zat hier gewoon in de kou met -5 graden op het toilet. De wc-bril was goed koud en ik had het gevoel of mijn billen steeds bevroren. Gelukkig was het wel een westers toilet. Op een gegeven moment heb ik maar gewoon mijn handdoek meegenomen en over mijn benen heen gelegd als ik moest. Had ik het tenminste nog een beetje warm.

Ik heb deze ochtend tot 10 uur in mijn bed mogen blijven liggen en daarna moest ik toch echt gaan wandelen. Heb dus nog een beetje bij kunnen slapen. Eten lukte me alleen al niet meer… Heb alleen een sinaasappel op en toen zijn we gaan lopen. We waren in de buurt van Chhomrong, dus ik wist al al die trappen die we toen af mochten moesten we nu allemaal weer op. Normaal doe je er 1,5 uur over om naar boven te gaan. Onze gids had al gezegd wij zullen er wel 2,5 uur over doen vandaag omdat ik zo zwak was. Uiteindelijk hebben we er 3,5 uur over gedaan. Ik had het zo zwaar. En die rugzak, en steeds buikkrampen en ondertussen had ik ook niks gegeten dus stond te trillen op mijn benen. Ik heb het gehaald tot Chhomrong, maar heb wel de nodige tranen gelaten en ben heel vaak gaan zitten.

In Chhomrong hebben we geluncht. Ik heb wel 3 bananen op en een kopje thee. Bij de plek waar we hebben gegeten hadden ze een moederkat en een kitten. Ik ben allergisch voor katten, maar katten komen toch altijd naar mij toe. Deze keer insgelijks. Moeder kwam op mijn schoot liggen en de kitten kwam er ook gezellig bij. Normaal had ik ze weggeduwd want dan zou ik snotterig worden. Moederkat was echter precies op het plekje gaan liggen waar ik buikkrampen had. Ze functioneerde dus als een soort kruikje. Heerlijk! Was nog nooit zo blij geweest met een kat.

Na Chhomrong was het nog een uurtje omlaag wandelen. Dit ging opeens verbazingwekkend goed.

Na dat uurtje lopen kwamen we aan in Jihnnu. Bij ons Theehuisje hadden ze PUPPY’S!!!

Na een poes kon ik hier dus verder knuffelen met puppy’s. Ook was er een Hot spring op een half uurtje lopen. Hier zijn we heengegaan en hebben heerlijk in het warme water gezeten. Was heel ontspannend. Voelde bijna aan als een spa dag. Lekker de voetjes rust gegeven en het hielp ook goed voor mijn buikkrampen.

Dinsdag 16 januari

Deze nacht heb ik gelukkig al weer wat beter geslapen. Heb maar 2 keer op en neer gemoeten naar de wc. Als ontbijt heb ik ook 2 toast met honing opgekregen. Ik voelde me dus al wel wat beter, maar fit nog lang niet.

We moesten vandaag 5 uur lopen. Het eerste stuk was makkelijk. Naja makkelijk het ging geleidelijk omhoog en omlaag. Zonder trappen! Wel hebben we over een super enge hangbrug gelopen. Het was een oude hangbrug. Sommige houten planken waren eruit gevallen en andere planken lagen los. Wat je in films ziet als een brug in de jungle met bijna geen planken, nou zo 1 was het.

Toen we aankwamen in Landruk na 3 uur lopen en uiteindelijk toch wel veel trappen was ik echt helemaal kapot. Ik kon echt niet meer. Mijn knie deed zo pijn, mijn buikkrampen werden alleen maar erger en ik was super moe. Gelukkig en toevallig konden we vanaf daar met een JEEP! Er was dus eindelijk weer een goede weg. In de bergen kon ik geen kant op en moest ik doorlopen. De paarden mocht ik niet op want die mochten geen gewicht naar beneden tillen, de porters kon je niet vinden in de bergen en een auto kwam er al helemaal niet. De enige manier om echt terug te gaan zonder te lopen was gered worden door een helikopter. Dit vond ik toch wel iets te ver gaan. Toch heb ik er af en toe echt aan gedacht op de momenten dat ik me super slecht voelde.

Vanaf Landruk hebben we dus een uur in de Jeep gezeten naar Pothana. We waren daar lekker op tijd rond 2 uur al, dus we hebben daar heerlijk een middagje rust gehad.

Woensdag 17 januari

ONZE LAATSTE DAG!

Wat was dat gek wakker worden die dag. We hoefde nog maar 2 uurtjes te wandelen en dan werden we opgehaald door de taxi.

Ik was voor het eerst in die 10 dagen eerder wakker dan dat de wekker ging. Ik was er zo klaar mee en wou gewoon weer terug in de beschaafde wereld zijn. Weg uit de bergen en gewoon weer tussen de mensen, auto’s en motors zijn, eten wat ik wou (niet alleen maar rijst of havermout) en vooral lekker mijn eigen ding doen.

Na een uurtje naar beneden te hebben gelopen waren we er opeens al. Onze gids dacht dat ik er wat langer over zou doen, maar vandaag had ik opeens een raket achter me hangen denk ik. We moesten nog even wachten op de taxi.

Na een tijdje in de taxi begonnen we langzaam aan de omgeving weer te herkennen. Het voelde bijna als een bevrijding. Gered uit de bergen!

Ik vond het een hele mooie ervaring, maar door al mijn klachten en tegenslagen heb ik het ook wel als heel vervelend ervaren. Ik ben nu 2 dagen verder en begin nu pas weer een beetje tot mijzelf te komen. Heb weer wat meer energie en zie de komende 2 weken nu weer wat positiever in. Was er echt even helemaal klaar mee met Nepal en wou gewoon thuis zijn.

Het gekke is dat je in de bergen echt alles gaat missen aan thuis. Ik miste de verwarming, je eigen eten maken en zelfs even op en neer naar de winkel gaan als je wat vergeten was. Tijdens de wandeling zaten we hier zo aan te denken dat we zelfs op de vraag kwamen hoe heet dat balkje die je tussen je boodschappen doet op de toonbank in de supermarkt? Ik weet het antwoord nog steeds niet. Dit geeft wel echt aan hoe graag we op dat moment terug wouden zijn. Elk detail van de supermarkt zagen we gewoon voor ons.

Nu voel ik me weer wat beter en heb ik echt nog wel zin in de laatste 2 weken hier. We gaan binnenkort nog naar een safaripark en hebben nog een paar dagen in Kathmandu.

Weetjes:

• Maar 2x een warme douche gehad heel de reis. Heel vaak dus niet gedouched of met ijskoud water even afgespoeld
• We sliepen in theehuisjes (zie foto’s) waren gewoon houten hutjes eigenlijk waar alle koude lucht gewoon doorheen kwam
• Ik had 2 bamboo stokken die me er echt doorheen hebben geholpen
• Gemiddeld hebben we 5,5 uur gelopen op een dag. Meestal toch wel wat meer.
• We hebben door 4 verschillende natuurgebieden gelopen. Jungle, droge vlakte, (bijna) Nederlandse bossen en tussen alleen maar rotsen waar zelfs niks groeide
• Dag 6/7 was echt koud ook overdag
• De rest van de dagen hebben we overdag gewoon in een shirtje gelopen of dun vestje.
• Op school moeten wij altijd met de trap naar de vierde verdieping lopen. Hierbij zuchten we dan altijd en haten die trappen. Vanaf nu durf ik niet meer over die trappen
• te zeuren, want vanaf nu is dat peanuts.
• Tussen mij en Jur is het heel de weg goed gegaan. Ik had mijn eigen verpleger mee, dus dat was heel fijn op de dagen dat ik me zo slecht voelde.
• Alleen op dag 1 en 2 hadden we ’s avonds een vuurtje. Verder was het alleen maar dik aankleden en in je bedje liggen